BALONCU ( Öykünün tamamı)

Baloncu amca renk renk balonlarını ipe dizmiş, sahilde bir o yana bir bu yana giderek çocukları peşinden koşturuyordu. Çocuklar önce kırmızı balon diyor, sonra yeşil ve maviyi de almak istiyor, babalarını, annelerini çok kızdırıyorlardı.

Bu tatlı çekişmeleri iç çekerek izliyordum. Oysaki benim balonla ilgili hatırladığım tek anım, babamın bana bir balon alması ve benim yanlışlıkla balonun üstüne yatarak patlatmamdı. İlk ve son balonum olmuştu çünkü babam balon vb şeyleri yararsız, zaman kaybı oyunlar olarak görürdü. Babam sürekli gelecekte iş sahibi olmama yarayacak etkinliklerle ilgilenmemi istyor ne zaman eğlenceli birşey yapmak istesem cevabı hep "hayır, sen gelecekte yararlı işler yapacaksın, şimdiden buna hazırlanman lazım" oluyordu. O ilk balonumu da zaten sınavlardan 100 puan aldığım için almıştı. 

Şimdi 38 yaşındayım. İşte ne zaman bir baloncu görsem, içime bir çocuk gelir oturur, o çocuk hiç büyümemiştir ve hep balon ister. Ben de koşarak gider onlarca balon alırım, ama bu balonlardan hiçbiri yaşayamadığım çocukluğumu geri getiremez.

NOT; Bir önceki yayında giriş cümlesi verilip tamamlanması istenen öykünün benim tarafımdan tamamlanmış hali.